Kim byli pierwsi twórcy plakatów i z jakich nurtów sztuki czerpali, czyli kilka słów o początkach reklamy zewnętrznej.
Około 1900 roku, w Paryżu, ojczyźnie plakatu, aż ponad dwustu artystów postawiło sobie za cel sprostaniu wyzwaniu artystycznemu, jakiem niewątpliwie było tworzenie plakatów. Plakatów niebanalnych, bo w owych czasach plakaty reklamowe spełniały wymogi co do tego, by być traktowane jak dzieła sztuki i dodatkowo mogły być wystawiane w galeriach. Dzieła ówczesnych twórców rozpoznawane były przez całe miasto, co niewątpliwie działało motywująco na artystyczną wenę.
Twórcy pierwszych na świecie plakatów stosowali podobne środki wyrazu jak w malarstwie. Impresjonizm, art deco, ekspresjonizm, symbolizm, kubizm to tylko kilka ze stosowanych technik.
Rok 1798 – niemiecki grafik, Alois Senefelder po raz pierwszy zastosował technikę litografii, polegającą na wykonaniu rysunku odpowiednim tuszem na powierzchni kamienia, a następnie przetarciu go delikatnym roztworem kwasu azotowego połączonego z gumą arabską i powleczeniu farbą. Dzięki temu, że farba przywiera do miejsc zarysowanych, odbitki wykonuje się na papierze pod prasą. Dzięki tej technice 60 lat później możliwe było już drukowanie dużych formatów i sporej liczny odbitek.
Plakat w hołdzie człowiekowi, od którego wszystko się zaczęło.
Z kolei Jules Cheret wykonywał rysunki na kawałkach wapienia. Na każdy z nich nanosił inny kolor. Wraz ze wzrostem ilości wykonanych szkiców poszerzała się również barwa odbitek. Rezultat jego prac to trzy, cztery kolory z wyraziście zaznaczonymi granicami. Cheret bardzo dużo czerpał z impresjonizmu. W Londynie tworzył plakaty oraz etykiety dla Rimmela. Jego znakiem rozpoznawczym stały się uchwycone w ruchu postaci. Dziś ciężko sobie wyobrazić Paryż, ojczyznę plakatu, bez wpływowych prac Chereta. Pozostawił on po sobie ponad 1000 prac i praktycznie wszystkie one są naznaczone jego charakterystycznym, łatwo rozpoznawalnym stylem.
Karnawał 1894, Theatre de l’Opera, Francja 1893r, Jules Cheret
źródło ilustracji:
bilwissedition.com; Bernstein David, „Billboard! Reklama otwartej przestrzeni”, Wydawnictwo Naukowe PWN